♥♥♥ အတိုဆံုးမဲဆြယ္တရားနဲ႕ ေက်းရြာဥကၠဌေရြးပြဲ♥♥♥

ဒီေန႕ က်မတို႕ေက်းရြာရဲ႕ေက်းရြာဥကၠဌေရြးခ်ယ္ပြဲမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြနဲ႕မတူပဲ လြန္စြာမွ စည္ကားသိုက္ျမိဳက္လွပါတယ္။ အစည္းအေ၀းပြဲဖိတ္ေခၚစာထဲမွာ တစ္အိမ္တစ္ေယာက္လို႕သာေရးသားထားေပမယ့္ လက္ရွိေက်းရြာဥကၠဌကိုေခြးနီက မုန္႕ဟင္းခါးတိုက္ျခင္း ၊ ရြာေတာင္ပိုင္းက ဦးေက်ာ္ပိုင္က တီရွပ္အက်ၤ ီ လက္ေဆာင္ေပးျခင္းတို႕ေၾကာင့္ လူၾကီးေကာ ကေလးမ်ားပါ လာေရာက္ၾကသည္မို႕ တစ္ရြာလံဳးကို အလွဴၾကီးေပးေနသလိုပါပဲ။
 “ ေဟ့ ရွင္းသန္႕ ၊ တီရွပ္အက်ၤ ီ ရျပီးျပီလား ” 
 ဦးေက်ာ္ပိုင္က တီရွပ္အက်ၤ ီေ၀ေနရင္းမွ က်မကို လွမ္းေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
 “ ရခဲ့ပါျပီေတာ္ ၊ အက်ၤ ီေလးက လွမွလွ ၊ ဥကၠဌေရြးပြဲအမွတ္တရလည္း ျဖစ္လို႕ က်မအတြက္ေကာ အိမ္မွာအလုပ္မအားလို႕ လိုက္မလာနိုင္တဲ့ အေမ့အတြက္ပါ ႏွစ္ထည္ယူထားပါတယ္ေတာ္ ” က်မေျပာသည့္စကားေၾကာင့္ မ်က္ႏွာၾကီးစူပုပ္ကာ ေအာင့္ၾကီးေစာင့္ၾကီးျဖင့္ ေနရာမွ ထြက္သြားပါတယ္။ သည္လိုေတာ့လည္း မတတ္နိုင္။ ဟုတ္သည္ေလ။ သူတို႕က ေစတနာရွိလို႕ ေ၀သည္မွ မဟုတ္ပဲ။ သည္တစ္ခါ ဥကၠဌျဖစ္တဲ့သူကို အစိုးရက လခေပးမယ္ဆိုတာ ၾကားထားေတာ့ သူတို႕မွာ မရွိမဲ့ ၊ ရွိမဲ့ေတြစုျပီး လာဘ္ထိုးၾကတာေလ။ အငး္ ။ လာဘ္ထိုးၾကတာ ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္။ က်မတို႕က ေတာသူေတြဆိုေတာ့ လာဘ္ထိုးတာေတြ ၊ ျခစားတာေတြလည္း သိပ္ျပီးနားမလည္ပါဘူး။ ဘယ္လိုပဲ နိုင္ငံေရးတရားေတြ ေဟာေဟာ စိတ္လည္း မ၀င္စားနိုင္ပါဘူး။ သူတို႕ေပးရင္ ယူလိုက္မယ္။ သူတို႕ ေကၽြးရင္ စားလိုက္မယ္။ ဒါပါပဲ ။ က်မတို႕သိတာ ဒါပါပဲ။ အခု အစည္းအေ၀းခန္းမထဲမွာ လူေတြေတာ္ေတာ္စံဳေနပါျပီ။ တစ္ခ်ိဳ႕က မုန္႕ဟင္းခါးေသာက္ျပီး ၊ အက်ၤ ီလက္ေဆာင္ယူျပိး အစည္းအေ၀းေတာင္ မတတ္ၾကပါဘူး။ သူတို႕နဲ႕စာရင္ က်မတို႕က ေတာ္ေသးတယ္လို႕ေျပာရမွာေပါ့။ ေထာင့္က်က်ေနရာက ေဒၚညိဳစိန္တို႕ ၊ မေအးမတို႕ နားမွာ က်မ ၀င္ထုိင္လိုက္ပါတယ္။ က်မတို႕ေရွ႕တည့္တည့္က စင္ျမင့္ေပၚမွာ ျမိဳ႕ကလာတဲ့ ေကာ္မရွင္လူၾကီးေတြ ၊ ရြာထဲက အဖြဲ႕၀င္လူၾကီးေတြ သိကၡာရွိရွိနဲ႕ထိုင္ေနၾကပါတယ္။ ရြာအေရွ႕ဖ်ားက အဖြဲ႕၀င္လူၾကီး ဦးသာေမာင္ကဆို သူ႕ေရွ႕မွာတည္ထားတဲ့ ပ်ားလိေမၼာ္သီးကို တစ္ခါမွ မျမင္ဖူး ၊ မၾကံဳဖူးဘူး ထင္ပါရ႕ဲ။ လိေမၼာ္သီးရဲ႕ အခြံကို ေသေသခ်ာခ်ာႏႊာလိုက္ပါတယ္။ အေျမာင္းလိုက္၊အေျမာင္းလိုက္ ျဖစ္သြားတဲ့ လိေမၼာ္သီးရဲ႕ ေဘးက ကပ္ေနတဲ့ အမွ်င္ေလးေတြကိုလည္း တစ္မွ်င္ျခင္း ခြါလိုက္ပါတယ္။ ျပီးမွ လိေမၼာ္သီးကို ဖင္ျပန္၊ ေခါင္းျပန္ ၾကည့္လိုက္ပါေသးတယ္။ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ဘ၀င္မက်လို႕နဲ႕တူပါရဲ႕။ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ျပီး လိေမၼာ္သီးကိုတစ္ပတ္ေလာက္ လွည့္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ စိတ္ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ ၾကည့္ျပီး ပ်ားလိေမၼာ္သီးကို အကုန္လံုး ၀ါးစားလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မုန္႕ဟင္းခါးေကၽြးတဲ့ ရြာဥကၠဌေဟာင္း ကိုေခြးနီေရာက္လာပါတယ္။။ 
 “ ဗ်ိဳ႕ ကိုသာေမာင္ ၊ မုန္႕ဟင္းခါးစားျပီးျပီလားဗ် ”
 ကိုေခြးနီရဲ႕အေမးေၾကာင့္ ဦးသာေမာင္သေဘာက်စြာ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
 “ ေအးကြ ၊ စားျပီးျပီ ၊ငါ့သမီးကေတာင္ သူ႕အေမအတြက္ယူဖို႕ အိမ္ျပန္ျပီး ခ်ိဳင့္သြားယူေလရဲ႕” 
 “ ယူရမွာေပါ့ ကိုသာေမာင္ရယ္။ ေဒါတင္ေမက အလုပ္မအားဘူးမို႕လား ၊ မ်ားမ်ားသာ ထည့္သြားဗ်ိဳ႕။ ႏြားေက်ာင္းသြားတဲ့ ခင္ဗ်ားသား ေက်ာ္ထြန္းအတြက္ပါ ထည့္သြား” 
 “ အင္းဗ်ာ ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ေစတနာကေတာ့ ေလးစားေလာက္ပါတယ္။ ေစတနာက မွန္တစ္ခ်ပ္လိုပါပဲ၊ ျပန္ျပီးေတာ့ တံု႕ျပန္လာမွာပါဗ်ာ ” 
 “ က်ဳပ္ကလည္း အဲဒီတံု႕ျပန္မႈေလးကိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနတာဗ်ိဳ႕ ႕႕႕၊ ကဲ ကိုသာေမာင္ ၊ က်န္တဲ့သူေတြကိုစီမံလိုက္အုန္းမယ္။ သြားဦးမယ္ေနာ္ ” 
 ကိုေခြးနီနဲ႕ဦးသာေမာင္တို႕ စကားေျပာသံကို က်မတို႕အတုိင္းသားၾကားေနရပါတယ္။ က်မလည္းစဥ္းစားမိပါတယ္။ ဦးေက်ာ္ပိုင္နဲ႕စာရင္ ကိုေခြးနီက ေတာ္တာ္ကိုသေဘာေကာင္းမယ့္ပံုပဲလို႕ေပါ့။ ဦးသာေမာင္ကိုေတာင္ အိမ္မွာက်န္ေနတဲ့ သူ႕မယားအတြက္ မုန္႕ဟင္းခါးေတြယူသြားခိုင္းတာပဲ။ အိမ္ကအေမအတြက္ မုန္႕ဟင္းခါးေလးယူသြားရရင္ ဆန္လည္း ေရွာ့ခ်က္လို႕ရတယ္။ ကိုေခြးနီလည္း ကုသိုလ္ရတာေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္ က်မ ကိုေခြးနီကို လွမ္းေခၚလိုက္ပါတယ္။
 “ ဦးေလးေခြးနီ ၊ ဗ်ိဳ႕ ဦးေလးေခြးနီ” 
က်မရဲ႕ေအာ္ဟစ္သံေၾကာင့္ ကိုေခြးနီပါမက အစည္းအေ၀းပြဲေရာက္ေနတဲ့ လူအုပ္ၾကီးကပါ က်မကို ၀ိုင္းၾကည့္ၾကပါတယ္။
 “ ေဟ ရွင္းသန္႕ ။ ေျပာေလ ” 
 “ ဒီမွာေတာ့ ။ အေမကလည္း အလုပ္မအားလို႕ လိုက္မလာနိုင္ရွာဘူး။ အေမက ဦးေလးကို အားေပးခိုင္းလိုက္ပါတယ္ေတာ္ ၊ ျပိးေတာ့ ႕႕႕႕”
 “ ဘာလဲျပီးေတာ့ ။ မုန္႕ဟင္းခါး ယူခဲ့ခိုင္းတာလား ” 
 “ ဟီး းးး”
 ကိုေခြးနီက က်မရဲ႕စိတ္ကို ျမင္ေနရသလို ေျပာလိုက္ေတာ့ က်မလည္း နည္းနည္းေတာ့ ရ်က္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဒါေပမယ့္ေပါ့ေနာ္ ။ 
“ ကိုယ့္ပရိတ္သတ္ပဲရွင္းသန္႕ရာ ၊ မ်ားမ်ားသာထည့္သြား ။ ဒါေပမယ့္ သိတယ္ေနာ္ ” 
ကိုေခြးနီက သူ႕ကိုေ ထာက္ခံဖို႕ အထာသေဘာနဲ႕ ေျပာလိုက္ျခင္းပါ။ က်မကလည္း မုန္႕ဟင္းခါးရမွာ ဆိုေတာ့ လက္ညိႈးေထာင္ျပိး ေထာက္ခံတာေလာက္ကေတာ့ လုပ္ေပးရမွာေပါ့ ။
 “ အင္းပါ ဦးေလးေခြးနီရယ္ ၊ ဒါနဲ႕ မုန္႕ဟင္းခါးကိုေတာ့ အစည္းအေ၀းပြဲျပီးမွ ယူေတာ့မယ္ေနာ္ ၊ ခု ႕႕႕ ခ်ိဳင့္ပါမလာလို႕ ”
 “ ေအးပါဟာ ၊ ရပါတယ္ ။ ကဲ သြားဦးမယ္ လုပ္စရာေတြက မျပတ္ေသးဘူး ” ကိုေခြးနီကေတာ့ ေျပာေျပာဆုိဆိုနဲ႕ ထြက္သြားပါတယ္။ Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx အစည္းအေ၀းခန္းမထဲမွာ လူၾကီးေကာ လူငယ္ပါ စံုစံုလင္လင္ေရာက္ေနပါျပီ။ တစ္ခါမွ တိုက္ပံုအက်ၤ ီ မ၀တ္ဖူးတဲ့ ထန္းရည္သမား ကိုမိုးညိဳက ပူအိုက္လြန္းတဲ့ အေငြ႕အသက္ေၾကာင့္လား မသိပါဘူး။ တိုက္ပံုအက်ၤ ီကို ခၽြတ္ျပီး ပုခံုးေပၚတင္လိုက္ပါတယ္။ ျမိဳ႕နယ္ေကာ္မရွင္ဥကၠဌက ဥကၠဌေရြးခ်ယ္ပြဲရဲ႕အစီစဥ္ေတြကို တစ္ခုျပီးတစ္ခု ေၾကညာရင္း မိန္႕ခြန္းေတြ ေခၽြေနပါတယ္။ ၾကက္သမား ေအးကိုကေတာ့ ၾကာလို႕နဲ႕တူပါရဲ႕ 
“ ဒီလူၾကိးကလည္းကြာ ဘယ္သူ႕ကို ေရြးခ်ယ္ပါတယ္ဆို ျပီးေရာေပါ့ ၊ ေနာက္ဘက္ရြာက ေျပာင္ၾကီးနဲ႕ ၾကက္တိုက္ဖို႕ခ်ိန္းထားတာ ေနာက္က်ပါျပီကြာ ” လို႕ညဥ္းညဴပါတယ္။ ေအးကိုရဲ႕ညဥ္းညဴသံေၾကာင့္ ေဘးနားမွာရွိတဲ့လူေတြက တေ၀ါေ၀ါနဲ႕ရယ္ၾကပါတယ္။ ေကာ္မရွင္လူၾကိးက သူေျပာတဲ့အထဲမွာ ရယ္စရာမပါပဲ ပရိတ္သက္က ရယ္ၾကေတာ့ ေၾကာင္သြားပါတယ္။ ျပိးမွ တစ္ရြက္ျပိးတစ္ရြက္ စာရြက္ကိုၾကည့္ျပီး မိန္႕ခြန္းေျပာျပန္ပါတယ္။ ဒါကို က်မတို႕အေဒၚၾကီး ေရႊမိက ေဒါသထြက္ဟန္ျဖင့္ ေကာ္မရွင္လူၾကီးကို လွမ္းေအာ္ျပိးေမးလိုက္ပါတယ္။ 
 “ ဟဲ့ ေကာ္မရွင္ဆိုတဲ့ လူၾကီးေတြ ၊ ေရြးမွာျဖင့္ ျမန္ျမန္ေရြးေတာ္၊ ခုခ်ိန္ထိ ႏြားစာကမရိတ္ရေသးဘူး။ အိမ္က ႏြားေတြက ေမွ်ာ္ေနေရာ့မယ္” 
““ဟုတ္တယ္ ၊ ဟုတ္တယ္ ၊ က်မတို႕က တစ္ေန႕လုပ္မွ တစ္ေန႕စားရတဲ့ဘ၀ေလ။ ဒီေန႕က အစည္းအေ၀းပြဲေၾကာင့္ အလုပ္မလုပ္ရဘူး။ ည ထမင္းစားဖို႕ ရြာေတာင္ဖ်ားက မၾကီးတို႕ဆီမွာ ဆန္သြားေခ်းရဦးမယ္ ။ ရွင္တို႕က ေခ်းမွာ မဟုတ္ဘူး ” 
 ေဒၚေထြးေလးက ေထာက္ခံသလိုသူ႕ရဲ႕အခက္ခဲကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ေကာ္မရွင္လူၾကီးကေတာ့
 ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ ေျပာရွာပါတယ္။
 “ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ ။ ေက်းရြာမွာရွိတဲ့ သူေတြရဲ႕ သေဘာဆႏၵအရ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအတိုင္း ဆက္မလုပ္ပဲ ။ ဒီမိုကေရစီ နည္းလမ္းက်မယ့္ သေဘာတရားကို ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိပါတယ္။ ဥကၠဌအျဖစ္ တင္သြင္းထားတဲ့ လူၾကီး သံုးေယာက္ကို ဆယ့္ငါးမိနစ္ဆီ မဲဆြယ္တရား ေဟာခိုင္းပါ့မယ္။ မဲအေရအတြက္မ်ားတဲ့သူကို ဥကၠဌအျဖစ္ေရြးခ်ယ္ပါ့မယ္” 
 ေကာ္မရွင္လူၾကိးက ေျပာလိုက္ေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလက အားရ၀မ္းသာ လက္ခုပ္တီးၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေနာက္ထပ္ အခ်ိန္ၾကာၾကာ ေစာင့္ေနရမွာျဖစ္လို႕ ညဥ္းညဴၾကပါတယ္။ ဥကၠဌအျဖစ္ အဆိုင္တင္သြင္းတဲ့သူအျဖစ္ ပထမဦးစြာ ရြာေတာင္ပိုင္းက ဦးေက်ာ္ပိုင္က အရင္မဲဆြယ္တရားေဟာရပါတယ္။ သည္ေန႕ အစည္းအေ၀းပြဲတတ္ဖို႕ သီးသန္႕ခ်ဳပ္ထားတဲ့ တိုက္ပံုအက်ၤ ီကို ဦးေက်ာ္ပိုင္က ဆြဲဆန္႕လိုက္ပါတယ္။ ( အရင္က ဥိးေက်ာ္ပိုင္မွာ တိုက္ပံုအက်ၤ ီ မရွိ ) လက္သီးဆုပ္ေလးကို ႏႈတ္ခမ္းမ်ာကပ္ျပီး ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႕လိုက္ပါတယ္။ ျပီးမွ ခပ္တည္တည္နဲ႕ မိုက္ခရိုဖုန္းရွိရာကို သြားပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ႕႕႕႕ 
“ အဟမ္း ၊ မဂၤလာပါ လူၾကိးမင္းမ်ား ခင္ဗ်ား ၊ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ဘယ္သူဆိုတာ ေျပာျပစရာ လိုမယ္မထင္ေတာ့ပါဘူး ” 
“ ေျဖာင္းေျဖာင္း ေျဖာင္း ” 
ဘယ္သူက စျပီးတီးလုိက္တယ္ မသိပါဘူး ။ ဦးေက်ာ္ပိုင္ ဘာမွ မေျပာရေသးပဲ လက္ခုပ္သံေတြ ဆူညံသြားပါတယ္။ လက္ခုပ္သံရပ္သြားမွ ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ ပရိတ္သတ္ေတြကို ဦးေက်ာ္ပိုင္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ၾကာသလဲဆိုတာေတာင္ သတိမထားမိလိုက္ပါဘူး။ လူတစ္ေယာက္က သတိေပးလိုက္မွပဲ ျပန္ျပီး အသက္၀င္လာပါတယ္။ 
 “ ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်ာ ။ ခုလိုေထာက္ခံတာ ၀မ္းသာပါတယ္ခင္ဗ်။ ကၽြနေတာ္ခင္ဗ်ားတို႕ကို တီရွပ္အက်ၤ ီ လက္ေဆာင္ေပးျပိးျပီပဲ ။ ဥကၠဌျဖစ္ရင္ မုန္႕ဟင္းခါးပါ တိုက္အုန္းမွာပါ၊ ဒါပါပဲခင္ဗ် ”
 “ေျဖာင္း ၊ ေျဖာင္း ၊ ေျဖာင္း ” 
 လက္ခုပ္သံေတြ မရပ္ခင္ ဦးေက်ာ္ပိုင္စင္ေပၚမွ ခပ္တည္တည္နဲ႕ဆင္းလိုက္ပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ တယ္ဟုတ္တဲ့ ငါပါလား႕႕႕လို႕ ေတြးမိမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ တကယ္လို႕မ်ား မိန္႕ခြန္းတိုတိုေလးနဲ႕ ဥကၠဌ ေနရာရသြားရင္ ဂရင္းနစ္စံခ်ိန္ေတာင္ တင္လို႕ရပါေသးတယ္။ ဦးေက်ာ္ပိုင္ မဲဆြယ္ျပီးေတာ့ ရြာဥကၠဌေဟာင္း ကိုေခြးနီက ခပ္တည္တည္နဲ႕ မိုက္ခရိုမုန္းရွိရာကို လွမ္းလာပါတယ္။ ကိုေခြးနီက ဥကၠဌျဖစ္ဘူးေတာ့ စကားေျပာလည္း ေကာင္းပါတယ္။ ရြာရဲ႕ရာဇင္၀င္ေတြ ၊ ရြာရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ေတြ ၊ ျပီးေတာ့ သူရမယ့္ အာဏာနဲ႕အညီ ေက်းရြာကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႕ေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာသြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားတို႕ကို မုန္႕ဟင္းခါးေကၽြးတာ လာဘ္ထိုးတာမဟုတ္ပါဘူး႕႕႕လို႕ ခဏတိုင္းေ ျပာလို႕ အဲဒီ၀ါက်ေတာင္ နားေထာင္ေနတဲ့သူေတြ အလြတ္ရေနပါျပီ။ 
 “ မုန္႕ဟင္းခါးလည္း ေကာင္းမယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လညး္ ကံေကာင္းမယ္လို႕ ထင္ပါတယ္ ၊ ဒါပါပဲခင္ဗ်ာ ”
 “ေျဖာင္း ၊ ေျဖာင္း ၊ ေျဖာင္း ” 
ကိုေခြးနီကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ မဲဆြယ္တရား အဆံုးသတ္တာေတာင္ မုန္႕ဟင္းခါးက ပါသြားပါေသးတယ္။ ကိုေခြးနီျပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္တက္လာပါတယ္။ သူကေတာ့ ရြာသူ ၊ ရြာသားေတြ လံဳး၀မထင္မွတ္တဲ့သူပါ။ က်မေတာင္ မ်က္လံဳးေတြ မယံုနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ သူက အမ်ိဳးသားတစ္ဦးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ က်မရဲ႕အေဒၚအပ်ိဳၾကိး ေဒၚေမခင္ပါ။ နိုင္ငံတ၀ွမ္းမ်ာ အမ်ိဳးသမိးေတြကို ေနရာေပးလာေပမယ့္ က်မတို႕ရြာမွာေတာ့ ဥကၠဌေရြးခ်ယ္ပြဲပါ၀င္ခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသမီးရယ္လို႕ အခုမွပဲေတြ႕ဖူးပါတယ္။ က်မအေဒၚက တစ္ေယာက္တည္းသမားလည္း ျဖစ္သလို ေငြေၾကးေတာ္ရံုတန္ရံုျပည့္စံုပါတယ္။ ရြာထဲမွာလဲ သူ႕ေက်းဇူးနဲ႕ ကင္းသူရယ္လို႕ မရွိသေလာက္ပါပဲ။ စိတ္ကလည္း ထစ္ခနဲရွိ ဒိုင္းကနဲ တိုလြယ္ပါတယ္။ ေျပာရင္လည္း ေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္တတ္ပါတယ္။ ရြာသူ၊ ရြာသားေတြ အံၾသေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မအေဒၚကေတာ့ မိုက္ခရိုဖုန္းနဲ႕ ပီပီသသ ေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။ သူမဲဆြယ္တဲ့တရားက ဦးေက်ာ္ပိုင္ထက္ေတာင္ တိုပါေသးတယ္။
 “ အဟမ္း ၊ တစ္ရြာလံုး က်မေက်းဇူးန႕ဲ ကင္းမယ္လို႕ မထင္ပါဘူး။ က်မ ဥကၠဌျဖစ္သြားရင္ အရင္အေၾကြးလည္း မေတာင္းေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္လည္း ဆက္ေခ်းပါဥိးမယ္ ။ ဒါပါပဲ ” 
 “ ေျဖာင္း ၊ ေျဖာင္း ၊ ေျဖာင္း ” 
က်မအေဒၚရဲ႕ မဲဆြယ္မႈအျပီးမ်ာ လက္ခုပ္သံေတြက ဆူညံသြားပါတယ္။ ပ၇ိတ္သတ္ေတြကလည္း က်မအေဒၚစကားရဲ႕ေနာက္မွာ လိုက္ျပီးစူးစမ္းၾကပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ေပ်ာ္လို႕ေပါ့။ ( ပိုက္ဆံေခ်းလုိ႕ရတာကိုး) အဲဒီေနာက္မွ ေကာ္မရွင္လူၾကီးေတြ မဲအေရအတြက္ကို စာရင္းျပဳျပီး ေၾကညာပါေတာ့တယ္။ ကဲ ႕႕႕႕ဘယ္သူရမလဲ။ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။ က်မအေဒၚ အပ်ိဳၾကီး ေဒၚခင္ေမက က်မတို႕ေက်းရြာရဲ႕ ပထမဦးဆံုး အမ်ိဳးသမီး ဥကၠဌျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ မုန္႕ဟင္းခါးနဲ႕လက္ထိုးတဲ့ ကိုေခြးနီနဲ႕ တီရွပ္အက်ၤ ီ နဲ႕မဲဆြယ္တဲ့ ဦးေက်ာ္ပိုင္တို႕ကေတာ့ ၾကက္ၾကီးလည္လိမ္ထားသလိုပါပဲ။ အစည္းအေ၀းပဲြလည္းျပီးေရာ ရြာသူ၊ ရြာသားေတြက ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ ျပန္ၾကပါတယ္။ က်မကေတာ့ အေမ့အတြက္ မုန္႕ဟင္းခါး ယူရအုန္းမွာမို႕ ကိုေခြးနီဆီသြားပါတယ္။
 “ ဦးေလးေခြးနီ ။ မုန္႕ဟင္းခါး႕႕႕႕႕”
 “ ဘာမုန္႕ဟင္းခါးလည္း ၊ မရွိဘူး သြား ။ ေဟ့ေကာင္ သာဘု ။ ပိုေနတဲ့မုန္႕ဟင္းခါးကို ပိုက္ဆံနဲ႕
လိုက္ေရာင္း ။ ငါျပန္မယ္”
 ေအာင့္ၾကီးေစာင့္ၾကီးနဲ႕ ျပာက်ေလာက္ေအာင္ မ်က္ေစာင္းထိုးျပီး ေဒါသေတြထြက္ျပသြားတာ ေၾကာက္ခမန္းလိလိပါပဲ။ က်မကေတာ့ မုန္႕ဟင္းခါးမရတာကိုေတြးရင္း စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ျပန္လာပါေတာ့တယ္။ ကိုေခြးနီလို တစ္ျခား မဲဆြယ္စည္းရံုးတဲ့ လူၾကီးေတြလည္း အစကတစ္မ်ိဳး ၊ ေနာက္လည္း တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားရင္႕႕႕႕ က်မ ေရွ႕ဆက္ျပီး မေတြးရဲေတာ့ပါဘူး။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္ဖို႕ကပဲ က်မအတြက္ အဓိကျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။။။။။။။။။။ 
 ေရးသားသူ
 ေမတၱာရွင္မေလးရွင္းသန္႕ေမ