မိုးကေဆြေနသည္မွာ ငါးရက္ပင္ရွိေနေခ်ျပီ။ ေတာေတာင္မ်ား ထူထပ္၍ေလာ၊ ပင္လယ္နွင့္နီးေသာေၾကာင့္ေလမသိ။ ယခုခ ်ိန္ထိ မိုးကမရပ္ေသး။ မွန္သည္။ မိုးက ရပ္ဖို႕ေနေနသာ ၊ နံနက္ကထက္ ပို၍ပင္သဲလာသလို။ မုိးျခိမ္းသံၾကားရခဲေသာ ေမာ္လျမိဳင္မိုးသည္
ယခုမူ မိုးျခိမ္းသံႏွင့္
လွ်က္စီးမ်ားပါ လက္ေနသည္ ။ တခါတရံ ေလျပင္းမ်ားပါ ပါလာေသာေၾကာင့္
ေဆာင္းထားသည့္ ထီးပင္ လြင့္လုမတတ္ျဖစ္ေနသည္။ ကိုယ္လံုသည့္ မုိးကာအက်ၤ ီ
၀တ္ထားပါေသာ္လည္း အေအးဓာတ္က အျငိမ္မေန။ ပါးျပင္ကို
ပြတ္ယွက္တိုက္ျဖတ္ေျပးေသာ
ေလက ခႏၵြာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို လွ်က္စစ္ႏွင့္ တို႕သကဲ့သို႕ တုန္ခါေန၏။ ခ်မ္းေအးေသာေၾကာင့္ ေမးခ်င္းရိုက္သံသည္ သံလြင္ျမစ္ေရစီးသံထက္ပင္ က်ယ္ေနသည္ဟု ထင္မိသည္။
သံလြင္ျမစ္ေရစီးသံ႕႕႕႕႕႕
ဟုတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္နွင့္သူမသည္ မုတၱမႏွင့္ ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႕အၾကားရွိ သံလြင္ျမစ္ၾကီးကို ျဖတ္၍တည္ေဆာက္ထားေသာ သံလြင္တံတားေပၚတြင္ မတ္တတ္ရပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကို အေရးၾကိးေျပာစရာရွိသည္ဟု ဖုန္းႏွင့္ ခ်ိန္းဆိုလိုက္
ေသာေၾကာင့္ သည္သံလြင္တံတားေပၚတြင္ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္လာရျခင္းျဖစ္သည္။ သူမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ သံုးတန္းေက်ာင္းသားဘ၀ကတည္းက စ၍ ခင္မင္ခဲ့သည့္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သည္။ သံုးတန္းေက်ာင္းသားဘ၀ဟု ဆိုရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ ဇာတိသည္ ေမာ္လျမိဳင္
မဟုတ္ေပ။ အညာသား ငါန္းဇြန္ဇာတိျဖစ္သည္။ အထက ေက်ာင္းဆရာျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္၏ဖခင္က ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႕တြင္ တာ၀န္က်ေသာေၾကာင့္ သံုးတန္းတက္ရမည့္ႏွစ္မွ ေမာ္လျမိဳ႕သို႕ ေရာက္လာခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။
သူမသည္ မည့္သည့္အလုပ္ကို လုပ္လုပ္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေရွးဦးစြာ တိုင္ပင္ေနက်ျဖစ္သည္။ ေပ်ာ္ရႊင္စရာကိုလည္းေကာင္း ၊ စိတ္ညစ္စရာကိုလည္းေကာင္း တူတူမွ်ေ၀ခံစားတတ္ေသာ သူမႏွင့္ ကၽြႏ္ေတာ္သည္ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ထက္မက ေမာင္ႏွမရင္းခ်ာကဲ့သို႕
ပင္ ခ်စ္ခင္ၾကသည္။ သံလြင္ျမစ္ ။ အတၳရံျမစ္။ဂ်ိဳင္းျမစ္တို႕ ေပါင္းစံုသကဲ့သို႕ ကၽြန္ေတာ္နွင့္သူမ၏ ခင္မင္ခ်င္းသည္ ေမာင္ႏွမ၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ေရစီးထဲ စိမ့္၀င္ေနသည္ဟု ေျပာလွ်င္ ပို၍ မွန္ပါမည္။
( ငါ နင့္ကို အေရးၾကီးတိုင္ပင္ခ်င္လို႕ )
စကားသံ၏ တိတ္ဆိတ္မႈကို သူမက စတင္၍ ျဖိဳခြင္းလိုက္သည္။
( နင္ကလည္း ။ တိုင္ပင္တာမ်ား ေရးၾကီးခြင္က်ယ္လုပ္လို႕ ၊ အရင္လိုေျပာလည္း ရတာပဲဟာကို )
( မဟုတ္ဘူး ။ ဒီတစ္ခါ အရင္ထက္ပိုျပိးေလးနက္တယ္ )
ကၽြန္ေတာ္က သူမကို မၾကည့္ပဲ သံလြင္ျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းခ်လိုက္၏။ သေဘၤာတစ္စီး၏ အသံကား ေ၀းေနပါေသာ္လည္း မိုးသံ ၊ ေလသံအၾကားတြင္ သဲ့သဲ့ေလးၾကားေနရ၏။ ယင္းသေဘၤာသည္ သံလြင္ျမစ္ေရကို သေဘၤာ
ဦးခၽြန္ျဖင့္ ႏွုစ္ျဖာ ျဖစ္ေအာင္ခြဲကာ သူလိုခ်င္ရာ ခရီးကို ဆက္လက္ထြက္ခြါေနသည္။
( ေအးေလ ၊ ေျပာၾကည့္ပါ )
( ငါ ႕႕ ငါ ႕႕ မင္းေဇာ္ေနာက္ကို လိုက္ေျပးမလို႕ )
( ဘာ႕႕႕႕႕ )
ကၽြန္ေတာ္၏ ေအာ္ဟစ္သံက သူမကို ေျခာက္လွန္႕ေစမိသြားသည္လားမသိ။ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနသည္။ သို႕ေသာ္ ျပံဳးမေနေပ။
( မင္းေဇာ္ဆိုတဲ့ေကာင္နဲ႕ ဘာသာ မတူဘူးဆိုတာ မသိဘူးလား )
( သိေတာ့ သိတာေပါ့ဟ )
( ဘာသိတာလည္း ၊ ေျပာေလ ။ ဆက္ေျပာ )
သူမ၏ပခံုးႏွစ္ဖက္ကို ကၽြန္ေတာ္၏ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္လႈပ္၍ ေဒါသျဖင့္ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။ ပိုႃပီး သဲလာေသာ မိုးက ေလႏွင့္အတူ ပါလာသည္။ လႊတ္ခ်လိုက္ေသာထီးသည္ သံလြင္ျမစ္ေရစီးေၾကာင္းတြင္ စုန္းစုန္းနစ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေခ်၏။ ကၽြန္ေတာ္
ထီးကို မႏွေျမာ။ ဟုတ္သည္။ ထီးကို မႏွေျမာေပ။ ဘာသာျခားလက္ထဲတြင္ အမဲဖ်က္သလို အဖ်က္ခံရမည့္ ျမန္မာ့ ဗုဒၵြဘာသာအမ်ိဳးသမီးေကာင္းတစ္ေယာက္ကိုသာ ႏွေျမာမိသည္။
( သူက ငါ့ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ဟ ၊ ငါ့ကိုလည္း အလိုလိုက္တယ္။ လိုခ်င္တာအကုန္၀ယ္ေပးတယ္ )
( နင္ အဲဒါေတြ မက္ေမာေနတာလား ။ ေျပာစမ္း ။ အဲဒါေတြက နင့္ဘ၀အတြက္ အေရးၾကိးေနလို႕လား )
( က်န္ေသးတယ္ ။ သူနဲ႕ငါနဲ႕ ရျပိးသြားရင္ ငါတို႕ဘာသာထဲကို သူက ၀င္လာမယ္တဲ့ ။ ဒုလႅဘရဟနု္းေတာင္ ( ၁ )လ ၀တ္မယ္ေျပာတယ္ )
( နင္ က ယံုေနတာလား ။ ဟမ္း ။ မြတ္ဆလင္ဆိုတဲ့ ကုလားက တို႕ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ေသြးကို ေဖာက္ျပိး သာသနာျပဳေနတာ နင္မသိဘူးလား ။ နင့္ဆီက စဥ္းစားတတ္တဲ့ ဦးေႏွာက္ေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္တာလဲ )
( အဲဒါေတြ ငါမသိဘူး ။ ငါသိတာက သူကလည္း ငါ့ကို ခ်စ္သလို ။ ငါကလည္း သူ႕ကိုခ်စ္တယ္။ ျပီးေတာ့ ငါလိုခ်င္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ သူ႕ဆီမွာ အကုန္ရွိတယ္ )
( ဘာလဲ ။ တိုက္ရွိတယ္ ။ ကားရွိတယ္ ။ ေငြရွိတယ္။ ျပီးေတာ့ သူ႕အေဖက လႊတ္ေတာ္ထဲက အမတ္တစ္ေယာက္ ။ နင္လိုခ်င္တာ အဲဒါေတြမို႕လား ။ ေျပာစမ္း ။ နင္ဘယ္တုနး္က ေငြမက္တဲ့သူျဖစ္သြားတာလဲ )
( ၀ါ မကၽြတ္ခင္ ငါတို႕လက္ထပ္ဖို႕စီစဥ္ထားတယ္ )
( ဘာ ႕႕႕ ၀ါမကၽြတ္ခင္ဟုတ္လား ။ နင္ ငါ့ကို အရြဲ႕တိုက္ေနတာလား မိျဖဴ ။ ငါတို႕ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေတြ ဘယ္တုန္းက ၀ါတြင္းထဲမွာ မဂၤလာေဆာင္တာ ရွိခဲ့လို႕လဲ ။ နင္က ကုလားကိုေတာင္ လက္မထပ္ရေသးဘူး ။ ငါတုိ႕လူမ်ိဳးရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကို ဆန္႕က်င္ရဲေနျပီေပါ့)
( ငါ စကားသိပ္မေျပာခ်င္ဘူး မိန္ေႏြ ။ ဒီတစ္ခါ နင့္ကိုေခၚလိုက္တာ ေဆြးေႏြးဖို႕မဟုတ္ဘူး။ အသိေပးတာ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ သိသင့္တယ္ထင္လို႕ အသိေပးတာ ။ ကဲ႕႕႕ငါသြားေတာ့မယ္ )
( ေနဦး ။ နင္မသြားနဲ႕ဦး ။ နင္ၾကိဳက္လွပါတယ္ဆိုတဲ့ မင္းေဇာ္ရဲ႕အေၾကာင္းကို ငါေျပာျပမယ္။ မြတ္ဆလင္ကုလားေတြရဲ႕အေၾကာင္းကို ငါေျပာျပမယ္)
( ငါ မၾကားခ်င္ဘူး ။ သိလည္း မသိခ်င္ဘူး )
( နင္ မင္းေဇာ္ေနာက္လိုက္သြားရင္ အေျမွာင္မယားပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္ )
( မရိုင္းနဲ႕ ေနာ္ )
( နင့္ကို သူ႕စိတ္ၾကိဳက္ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ျပိး မေပါ့မပါးနဲ႕ က်န္ရစ္ခဲ့မွာက နင္ေနာ ္)
( မေျပာနဲ႕လို႕ ေျပာေနတယ္ေနာ္ )
မိုးက သဲၾကီးမဲၾကိး ရြာသြန္းေနသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ထိ ရြာေနဦးမည္မသိ။ မိုးႏွင့္ အတူပါလာေသာ ေလက ျပင္းသထက္ျပင္းလာသည္။ ေစာေစာက ေတြ႕ျမင္လိုက္ရေသာ ေလွငယ္ေလးပင္ မုိးဒဏ္ေလဒဏ္ကို မခံနိုင္၍ေလာ မသိ။ မုတၱမ ကမ္းဘက္သို႕ သုတ္
တင္ေျခ ေလွာ္ခတ္ေန၏။ ကၽြန္ေတာ္သည္ကား မိုးဒဏ္ကို လည္း ဂရုမျပဳနိုင္သလို ၊ ေလဒဏ္ကိုလည္း အာရံုမျပဳနိုင္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးအတြက္ေကာ။ ဘာသာ သာသနာအတြက္ေကာ အဓိက အေရးပါ အရာေရာက္သည့္ အမ်ိဳးေကာင္းသမီးတစ္ေယာက္ ဘာသာျခား၏
ေထာင္ေခ်ာက္ထဲတြင္ ၀င္တိုးမိမွာကို စိုးရိမ္ေနမိသည္။
( ေဇာ္မင္းက ခ်မ္းသာတယ္ဆိုေပမယ့္ အခန္႕သားေနရမယ္လို႕ ထင္ေနတာလား။ သူ႕မယားၾကိးေတြရဲ႕ အ၀တ္ေတြကို နင္ေလွ်ာ္ရမယ္။ သူ႕မယားၾကိးေတြ စားထားတာကို နင္ ေဆးရမယ္။ သူတို႕က နင့္ကို အေစခံ သေဘာေလာက္ပဲ ဆက္ဆံမယ္ဆိုတာ
နင္ မသိဘူးလား )
( မေျပာနဲ႕လို႕ ေျပာေနတာကို ကဲဟယ္႕႕႕)
( ႕႕႕ျဖန္း ႕႕႕႕)
မိျဖဴက ကၽြန္ေတာ္၏ ပါးျပင္ကို အားကုန္လြဲရိုက္လိုက္ျပိး ခ်ာခနဲလွည့္ထြက္သြားသည္။ ျပီးေနာက္ ေဘးတြင္ ထိုးရပ္ထားေသာ ဆိုင္ကယ္ကို ႏႈိးကာ ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႕ထဲသို႕ အတင္းေမာင္းႏွင္သြားသည္။ သူမရိုက္လိုက္ေသာ ကၽြန္ေတာ္၏ ပါးျပင္တြင္ ဒဏ္ရာက
မည္သို႕ ရွိေနမည္ မသိ။ မုိးေရစက္တို႕၏ ထိမွန္ျခင္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ ပါးျပင္တြင္ စပ္ဖ်င္းဖ်င္း ျဖစ္ေနသည္။ ကၽြႏ္ေတာ္ ပါးျပင္ကို လက္ဖ၀ါးျဖင့္ အသားေလးပြတ္ၾကည့္မိသည္။ အျခားေသာ ခႏၵြာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းတြင္ ခ်မ္းေအးေနပါေသာ္လည္း သူမရိုက္လိုက္
ေသာ ပါးျပင္သည္ကား ပူေႏြးျပိး ေအာင့္သက္သက္ရွိလွသည္။ မြတ္ဆင္လင္ ကုလားက မည္သို႕ စည္းရံုးလိုက္သည္မသိ။ ပံုမွန္ အျပဳအမူနွင့္ လံုး၀ ဆန္႕က်င္သြားေသာ သူမ၏ စရိုက္ကို ကၽြန္ေတာ္ လံုး၀ နားမလည္။ သံလြင္ တံတားၾကီးလည္း နားလည္ရ ခက္ေန
ေလာက္သည္။ ထို႕အတူ ။ သံလြင္ျမစ္ေရတို႕လည္း ေ၀ခြဲရခက္ေနမည္မွာ မလြဲေပ။
( ၂ )
ရန္ကုန္က စာလာသည္ဆို၍ ကၽြန္ေတာ္ ေတြေ၀သြားသည္။ ရန္ကုန္တြင္ စာေရးဆက္သြယ္သည့္ မိတ္ေဆြ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မရွိ။ ထို႕ေၾကာင့္ စာအိတ္ကို ယူကာ ကၽြန္ေတာ္ ကမန္းကတန္း ေဖာက္လိုက္သည္။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေခါက္ထားေသာ စာရြက္ေလးကို
ကၽြန္ေတာ္လည္း ႏုႏုရြရြ ဖြင့္လိုက္သည္။ စာရြက္၏ ရနံ႕သည္ တစ္မ်ိဳးထူးျခားေန၏။ ထိုရနံ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေတြ႕ထိခံစားဖူးသည္။ စာရြက္ေပၚက လက္ေရးေလးေတြကို ျမင္ရေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ဦးေႏွာက္ေျခာက္သြားသည္။ သည္လက္ေရးကို ကၽြန္ေတာ္သိသည္။
သို႕ေသာ္ ႕႕႕ ပိုင္ရွင္က မည္သူရယ္မသိ။ ဘာဘာညာညာ စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ စာကို ဖတ္လိုက္သည္။ ယင္းစာမွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္ပါသည္။
( မွတ္ခ်က္။ ။ သူမ ေပးသည့္အတိုင္း ၏႕သည္ မလြဲ ျပန္၍ ေဖာ္ခ်လိုက္ပါသည္ ။ ပံု႕႕႕႕စာေရးသူ )
သို႕
မိန္ေႏြ
နင္ ငါ့ကို ေမ့ေနျပီလား။ မိျဖဴေလ။ ဟိုးအရင္တုန္းက နင္နဲ႕ ေမာင္ႏွမေတြလို အတူတူေနခဲ့တဲ့ မျိဖဴေလ။ ခုေတာ့ နင္ ငါ့ကို မုန္းသြားျပီေပါ့ေနာ္။ မုန္းတယ္ဆိုတာ ထက္ နာက်ည္းတယ္ ဆိုရင္ ပိုျပီးမွန္ေလာက္တယ္။ အင္းေလ ။ ငါမွ နင့္စကားကို နားမေထာင္ခဲ့မိတာ ။
ကိုယ့္ အျပစ္နဲ႕ ကိုယ္ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီတုန္းက ရူးရုးမိုက္မုိက္နဲ႕ ကုလားေဇာ္မင္းေနာက္ကို ငါလိုက္သြားခဲ့တာ။ ကိုယ္တုိင္ ဒုကၡေတြၾကံဳရမွ နင့္ကို ျပန္ျပီး ေတာင္ပန္ခ်င္ေနမိတယ္။ ေဇာ္မင္းက နင္ေျပာတာထက္ေတာင္ ပိုျပီး ယုတ္မာတယ္။ အို႕႕႕႕ေဇာ္မင္းတင္မဟုတ္ပါဘူး။
မြတ္ဆလင္ ကုလားတိုင္း ဒီလိုခ်ည္းပဲ ။ အစက ငါ့တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ခ်စ္တာပါတဲ့ ။ မဂၤလာေဆာင္ျပီးမွ ငါသိရတယ္။ ငါက သူ႕ရဲ႕ နံပါတ္( သံုးေနရာမွာဆိုတာကိုေပါ့ ။ ငါ့လိုပဲ နံပါတ္ ( ၂ ) က ျမန္မာတိုင္းရင္းသူေလးေတြပဲ။ သူတို႕က ငါ့ထက္ေတာင္ အသက္ငယ္ေသးတယ္။
သူနဲ႕ရျပိး တစ္ပတ္အၾကာမွာပဲ နင္ေျပာသလို ငါ့ကို အိမ္ေစသေဘာေလာက္ပဲ သတ္မွတ္တာ။ နံနက္ေစာေစာထ ထမင္းခ်က္ျပီး ၾကမ္းတိုက္ရတယ္။ ၾကမ္းတိုက္တာ မေျပာင္ရင္ သူတို႕ ကုလားမအၾကိးဆံဳးက တံမ်က္စည္းနဲ႕ ရိုက္ေသးတယ္။ ထမင္းစားေတာ့လည္း
အတူတူ မစားရဘူး။ ပိုျပိးဆိုးတာက ဘာသာေရး ။ တစ္လျပည့္ရင္ တို႕ ဘာသာထဲ၀င္မယ္လို႕ ေျပာေပမယ့္ တစ္ပတ္မျပည့္ခင္ငါ့ကို သူတို႕ ဘာသာထဲ အတင္းဇြတ္သြင္းတာ။ အ၀တ္ေလွ်ာ္ရင္း ခဏနားေနတာေတာင္မွ ဘုရားရွိခိုးေနတာလားဆိုျပီး တံမ်က္စည္းနဲ႕ရိုက္
ျပန္တယ္ေလ။ကုလားေတြ ယုတ္မာတဲံ အေၾကာင္းကို ေျပာရရင္ ကုန္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ခုဆို ငါက ကုလား ေဇာ္မင္းဆီမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သူတို႕နဲ႕ အတူတူမေနနိုင္လို႕ ထြက္ေျပးလာတာ။ ဒါေတာင္ ငါ့ကို ေတြ႕ရင္ သတ္မယ္ဆိုတဲ့ က်ိန္းသံေတြလည္း ၾကားေနရတယ္။
ငါဇာတိေျမျဖစ္တဲ့ ေမာ္လျမိဳင္ကိုေတာင္ ငါျပန္မလာရဲေတာ့ဘူး။ ဒါပါပဲဟယ္ ။ ငါ့အေမနဲ႕ ငါ့အေဖကို ဂရုစိုက္ေပးပါ။ နင္လည္း က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ေနာ္ ။
တာ့တာ
မိျဖဴ
ေနာက္ဆံုးစာလံုးကို ေလးတြဲစြာ ဖတ္လိုက္ျပီး စာရြက္ကို စားပြဲေပၚတင္၍ သက္ျပင္းကို ခပ္ရွည္ရွည္ခ်လိုက္၏။ မိျဖဴကေတာ့ ဘ၀ႏွင့္ ရင္းျပီး သခၤန္းစာရသြားသည္။ သူမ၏ မိဘ ႏွုစ္ပါးကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ ခုိုင္းလုိက္ေသးသည္။ သူမ၏ မိဘမ်ားသည္ သူမစိတ္ျဖင့္
ေရွ႕ဆင့္ ေနာက္ဆင့္ ကြယ္လြန္သြားသည္ကို သူမ မသိေလေရာ့သလား။ ေအာ္႕႕႕႕ႏွစ္ေတြၾကာသြားေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ပါးျပင္ထက္က လက္၀ါးဒဏ္ရာလည္း တဆစ္ဆစ္ နာက်င္တတ္ခဲ့ျပိ။ အျမင္မွန္ရလာခဲ့ေသာ သူမကို သံလြင္တံတားႏွင့္ သံလြင္ျမစ္ၾကီးက နားလည္ေပးနိုင္မည္
နုိင္မည္ဟု ယံုၾကည္မိပါေတာ့သည္။ ။
1.7.2013 PM: 12:00:00
မိန္ေႏြ
ေလက ခႏၵြာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို လွ်က္စစ္ႏွင့္ တို႕သကဲ့သို႕ တုန္ခါေန၏။ ခ်မ္းေအးေသာေၾကာင့္ ေမးခ်င္းရိုက္သံသည္ သံလြင္ျမစ္ေရစီးသံထက္ပင္ က်ယ္ေနသည္ဟု ထင္မိသည္။
သံလြင္ျမစ္ေရစီးသံ႕႕႕႕႕႕
ဟုတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္နွင့္သူမသည္ မုတၱမႏွင့္ ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႕အၾကားရွိ သံလြင္ျမစ္ၾကီးကို ျဖတ္၍တည္ေဆာက္ထားေသာ သံလြင္တံတားေပၚတြင္ မတ္တတ္ရပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကို အေရးၾကိးေျပာစရာရွိသည္ဟု ဖုန္းႏွင့္ ခ်ိန္းဆိုလိုက္
ေသာေၾကာင့္ သည္သံလြင္တံတားေပၚတြင္ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္လာရျခင္းျဖစ္သည္။ သူမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ သံုးတန္းေက်ာင္းသားဘ၀ကတည္းက စ၍ ခင္မင္ခဲ့သည့္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သည္။ သံုးတန္းေက်ာင္းသားဘ၀ဟု ဆိုရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ ဇာတိသည္ ေမာ္လျမိဳင္
မဟုတ္ေပ။ အညာသား ငါန္းဇြန္ဇာတိျဖစ္သည္။ အထက ေက်ာင္းဆရာျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္၏ဖခင္က ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႕တြင္ တာ၀န္က်ေသာေၾကာင့္ သံုးတန္းတက္ရမည့္ႏွစ္မွ ေမာ္လျမိဳ႕သို႕ ေရာက္လာခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။
သူမသည္ မည့္သည့္အလုပ္ကို လုပ္လုပ္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေရွးဦးစြာ တိုင္ပင္ေနက်ျဖစ္သည္။ ေပ်ာ္ရႊင္စရာကိုလည္းေကာင္း ၊ စိတ္ညစ္စရာကိုလည္းေကာင္း တူတူမွ်ေ၀ခံစားတတ္ေသာ သူမႏွင့္ ကၽြႏ္ေတာ္သည္ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ထက္မက ေမာင္ႏွမရင္းခ်ာကဲ့သို႕
ပင္ ခ်စ္ခင္ၾကသည္။ သံလြင္ျမစ္ ။ အတၳရံျမစ္။ဂ်ိဳင္းျမစ္တို႕ ေပါင္းစံုသကဲ့သို႕ ကၽြန္ေတာ္နွင့္သူမ၏ ခင္မင္ခ်င္းသည္ ေမာင္ႏွမ၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ေရစီးထဲ စိမ့္၀င္ေနသည္ဟု ေျပာလွ်င္ ပို၍ မွန္ပါမည္။
( ငါ နင့္ကို အေရးၾကီးတိုင္ပင္ခ်င္လို႕ )
စကားသံ၏ တိတ္ဆိတ္မႈကို သူမက စတင္၍ ျဖိဳခြင္းလိုက္သည္။
( နင္ကလည္း ။ တိုင္ပင္တာမ်ား ေရးၾကီးခြင္က်ယ္လုပ္လို႕ ၊ အရင္လိုေျပာလည္း ရတာပဲဟာကို )
( မဟုတ္ဘူး ။ ဒီတစ္ခါ အရင္ထက္ပိုျပိးေလးနက္တယ္ )
ကၽြန္ေတာ္က သူမကို မၾကည့္ပဲ သံလြင္ျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းခ်လိုက္၏။ သေဘၤာတစ္စီး၏ အသံကား ေ၀းေနပါေသာ္လည္း မိုးသံ ၊ ေလသံအၾကားတြင္ သဲ့သဲ့ေလးၾကားေနရ၏။ ယင္းသေဘၤာသည္ သံလြင္ျမစ္ေရကို သေဘၤာ
ဦးခၽြန္ျဖင့္ ႏွုစ္ျဖာ ျဖစ္ေအာင္ခြဲကာ သူလိုခ်င္ရာ ခရီးကို ဆက္လက္ထြက္ခြါေနသည္။
( ေအးေလ ၊ ေျပာၾကည့္ပါ )
( ငါ ႕႕ ငါ ႕႕ မင္းေဇာ္ေနာက္ကို လိုက္ေျပးမလို႕ )
( ဘာ႕႕႕႕႕ )
ကၽြန္ေတာ္၏ ေအာ္ဟစ္သံက သူမကို ေျခာက္လွန္႕ေစမိသြားသည္လားမသိ။ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနသည္။ သို႕ေသာ္ ျပံဳးမေနေပ။
( မင္းေဇာ္ဆိုတဲ့ေကာင္နဲ႕ ဘာသာ မတူဘူးဆိုတာ မသိဘူးလား )
( သိေတာ့ သိတာေပါ့ဟ )
( ဘာသိတာလည္း ၊ ေျပာေလ ။ ဆက္ေျပာ )
သူမ၏ပခံုးႏွစ္ဖက္ကို ကၽြန္ေတာ္၏ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္လႈပ္၍ ေဒါသျဖင့္ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။ ပိုႃပီး သဲလာေသာ မိုးက ေလႏွင့္အတူ ပါလာသည္။ လႊတ္ခ်လိုက္ေသာထီးသည္ သံလြင္ျမစ္ေရစီးေၾကာင္းတြင္ စုန္းစုန္းနစ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေခ်၏။ ကၽြန္ေတာ္
ထီးကို မႏွေျမာ။ ဟုတ္သည္။ ထီးကို မႏွေျမာေပ။ ဘာသာျခားလက္ထဲတြင္ အမဲဖ်က္သလို အဖ်က္ခံရမည့္ ျမန္မာ့ ဗုဒၵြဘာသာအမ်ိဳးသမီးေကာင္းတစ္ေယာက္ကိုသာ ႏွေျမာမိသည္။
( သူက ငါ့ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ဟ ၊ ငါ့ကိုလည္း အလိုလိုက္တယ္။ လိုခ်င္တာအကုန္၀ယ္ေပးတယ္ )
( နင္ အဲဒါေတြ မက္ေမာေနတာလား ။ ေျပာစမ္း ။ အဲဒါေတြက နင့္ဘ၀အတြက္ အေရးၾကိးေနလို႕လား )
( က်န္ေသးတယ္ ။ သူနဲ႕ငါနဲ႕ ရျပိးသြားရင္ ငါတို႕ဘာသာထဲကို သူက ၀င္လာမယ္တဲ့ ။ ဒုလႅဘရဟနု္းေတာင္ ( ၁ )လ ၀တ္မယ္ေျပာတယ္ )
( နင္ က ယံုေနတာလား ။ ဟမ္း ။ မြတ္ဆလင္ဆိုတဲ့ ကုလားက တို႕ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ေသြးကို ေဖာက္ျပိး သာသနာျပဳေနတာ နင္မသိဘူးလား ။ နင့္ဆီက စဥ္းစားတတ္တဲ့ ဦးေႏွာက္ေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္တာလဲ )
( အဲဒါေတြ ငါမသိဘူး ။ ငါသိတာက သူကလည္း ငါ့ကို ခ်စ္သလို ။ ငါကလည္း သူ႕ကိုခ်စ္တယ္။ ျပီးေတာ့ ငါလိုခ်င္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ သူ႕ဆီမွာ အကုန္ရွိတယ္ )
( ဘာလဲ ။ တိုက္ရွိတယ္ ။ ကားရွိတယ္ ။ ေငြရွိတယ္။ ျပီးေတာ့ သူ႕အေဖက လႊတ္ေတာ္ထဲက အမတ္တစ္ေယာက္ ။ နင္လိုခ်င္တာ အဲဒါေတြမို႕လား ။ ေျပာစမ္း ။ နင္ဘယ္တုနး္က ေငြမက္တဲ့သူျဖစ္သြားတာလဲ )
( ၀ါ မကၽြတ္ခင္ ငါတို႕လက္ထပ္ဖို႕စီစဥ္ထားတယ္ )
( ဘာ ႕႕႕ ၀ါမကၽြတ္ခင္ဟုတ္လား ။ နင္ ငါ့ကို အရြဲ႕တိုက္ေနတာလား မိျဖဴ ။ ငါတို႕ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေတြ ဘယ္တုန္းက ၀ါတြင္းထဲမွာ မဂၤလာေဆာင္တာ ရွိခဲ့လို႕လဲ ။ နင္က ကုလားကိုေတာင္ လက္မထပ္ရေသးဘူး ။ ငါတုိ႕လူမ်ိဳးရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကို ဆန္႕က်င္ရဲေနျပီေပါ့)
( ငါ စကားသိပ္မေျပာခ်င္ဘူး မိန္ေႏြ ။ ဒီတစ္ခါ နင့္ကိုေခၚလိုက္တာ ေဆြးေႏြးဖို႕မဟုတ္ဘူး။ အသိေပးတာ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ သိသင့္တယ္ထင္လို႕ အသိေပးတာ ။ ကဲ႕႕႕ငါသြားေတာ့မယ္ )
( ေနဦး ။ နင္မသြားနဲ႕ဦး ။ နင္ၾကိဳက္လွပါတယ္ဆိုတဲ့ မင္းေဇာ္ရဲ႕အေၾကာင္းကို ငါေျပာျပမယ္။ မြတ္ဆလင္ကုလားေတြရဲ႕အေၾကာင္းကို ငါေျပာျပမယ္)
( ငါ မၾကားခ်င္ဘူး ။ သိလည္း မသိခ်င္ဘူး )
( နင္ မင္းေဇာ္ေနာက္လိုက္သြားရင္ အေျမွာင္မယားပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္ )
( မရိုင္းနဲ႕ ေနာ္ )
( နင့္ကို သူ႕စိတ္ၾကိဳက္ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ျပိး မေပါ့မပါးနဲ႕ က်န္ရစ္ခဲ့မွာက နင္ေနာ ္)
( မေျပာနဲ႕လို႕ ေျပာေနတယ္ေနာ္ )
မိုးက သဲၾကီးမဲၾကိး ရြာသြန္းေနသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ထိ ရြာေနဦးမည္မသိ။ မိုးႏွင့္ အတူပါလာေသာ ေလက ျပင္းသထက္ျပင္းလာသည္။ ေစာေစာက ေတြ႕ျမင္လိုက္ရေသာ ေလွငယ္ေလးပင္ မုိးဒဏ္ေလဒဏ္ကို မခံနိုင္၍ေလာ မသိ။ မုတၱမ ကမ္းဘက္သို႕ သုတ္
တင္ေျခ ေလွာ္ခတ္ေန၏။ ကၽြန္ေတာ္သည္ကား မိုးဒဏ္ကို လည္း ဂရုမျပဳနိုင္သလို ၊ ေလဒဏ္ကိုလည္း အာရံုမျပဳနိုင္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးအတြက္ေကာ။ ဘာသာ သာသနာအတြက္ေကာ အဓိက အေရးပါ အရာေရာက္သည့္ အမ်ိဳးေကာင္းသမီးတစ္ေယာက္ ဘာသာျခား၏
ေထာင္ေခ်ာက္ထဲတြင္ ၀င္တိုးမိမွာကို စိုးရိမ္ေနမိသည္။
( ေဇာ္မင္းက ခ်မ္းသာတယ္ဆိုေပမယ့္ အခန္႕သားေနရမယ္လို႕ ထင္ေနတာလား။ သူ႕မယားၾကိးေတြရဲ႕ အ၀တ္ေတြကို နင္ေလွ်ာ္ရမယ္။ သူ႕မယားၾကိးေတြ စားထားတာကို နင္ ေဆးရမယ္။ သူတို႕က နင့္ကို အေစခံ သေဘာေလာက္ပဲ ဆက္ဆံမယ္ဆိုတာ
နင္ မသိဘူးလား )
( မေျပာနဲ႕လို႕ ေျပာေနတာကို ကဲဟယ္႕႕႕)
( ႕႕႕ျဖန္း ႕႕႕႕)
မိျဖဴက ကၽြန္ေတာ္၏ ပါးျပင္ကို အားကုန္လြဲရိုက္လိုက္ျပိး ခ်ာခနဲလွည့္ထြက္သြားသည္။ ျပီးေနာက္ ေဘးတြင္ ထိုးရပ္ထားေသာ ဆိုင္ကယ္ကို ႏႈိးကာ ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႕ထဲသို႕ အတင္းေမာင္းႏွင္သြားသည္။ သူမရိုက္လိုက္ေသာ ကၽြန္ေတာ္၏ ပါးျပင္တြင္ ဒဏ္ရာက
မည္သို႕ ရွိေနမည္ မသိ။ မုိးေရစက္တို႕၏ ထိမွန္ျခင္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ ပါးျပင္တြင္ စပ္ဖ်င္းဖ်င္း ျဖစ္ေနသည္။ ကၽြႏ္ေတာ္ ပါးျပင္ကို လက္ဖ၀ါးျဖင့္ အသားေလးပြတ္ၾကည့္မိသည္။ အျခားေသာ ခႏၵြာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းတြင္ ခ်မ္းေအးေနပါေသာ္လည္း သူမရိုက္လိုက္
ေသာ ပါးျပင္သည္ကား ပူေႏြးျပိး ေအာင့္သက္သက္ရွိလွသည္။ မြတ္ဆင္လင္ ကုလားက မည္သို႕ စည္းရံုးလိုက္သည္မသိ။ ပံုမွန္ အျပဳအမူနွင့္ လံုး၀ ဆန္႕က်င္သြားေသာ သူမ၏ စရိုက္ကို ကၽြန္ေတာ္ လံုး၀ နားမလည္။ သံလြင္ တံတားၾကီးလည္း နားလည္ရ ခက္ေန
ေလာက္သည္။ ထို႕အတူ ။ သံလြင္ျမစ္ေရတို႕လည္း ေ၀ခြဲရခက္ေနမည္မွာ မလြဲေပ။
( ၂ )
ရန္ကုန္က စာလာသည္ဆို၍ ကၽြန္ေတာ္ ေတြေ၀သြားသည္။ ရန္ကုန္တြင္ စာေရးဆက္သြယ္သည့္ မိတ္ေဆြ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မရွိ။ ထို႕ေၾကာင့္ စာအိတ္ကို ယူကာ ကၽြန္ေတာ္ ကမန္းကတန္း ေဖာက္လိုက္သည္။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေခါက္ထားေသာ စာရြက္ေလးကို
ကၽြန္ေတာ္လည္း ႏုႏုရြရြ ဖြင့္လိုက္သည္။ စာရြက္၏ ရနံ႕သည္ တစ္မ်ိဳးထူးျခားေန၏။ ထိုရနံ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေတြ႕ထိခံစားဖူးသည္။ စာရြက္ေပၚက လက္ေရးေလးေတြကို ျမင္ရေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ဦးေႏွာက္ေျခာက္သြားသည္။ သည္လက္ေရးကို ကၽြန္ေတာ္သိသည္။
သို႕ေသာ္ ႕႕႕ ပိုင္ရွင္က မည္သူရယ္မသိ။ ဘာဘာညာညာ စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ စာကို ဖတ္လိုက္သည္။ ယင္းစာမွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္ပါသည္။
( မွတ္ခ်က္။ ။ သူမ ေပးသည့္အတိုင္း ၏႕သည္ မလြဲ ျပန္၍ ေဖာ္ခ်လိုက္ပါသည္ ။ ပံု႕႕႕႕စာေရးသူ )
သို႕
မိန္ေႏြ
နင္ ငါ့ကို ေမ့ေနျပီလား။ မိျဖဴေလ။ ဟိုးအရင္တုန္းက နင္နဲ႕ ေမာင္ႏွမေတြလို အတူတူေနခဲ့တဲ့ မျိဖဴေလ။ ခုေတာ့ နင္ ငါ့ကို မုန္းသြားျပီေပါ့ေနာ္။ မုန္းတယ္ဆိုတာ ထက္ နာက်ည္းတယ္ ဆိုရင္ ပိုျပီးမွန္ေလာက္တယ္။ အင္းေလ ။ ငါမွ နင့္စကားကို နားမေထာင္ခဲ့မိတာ ။
ကိုယ့္ အျပစ္နဲ႕ ကိုယ္ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီတုန္းက ရူးရုးမိုက္မုိက္နဲ႕ ကုလားေဇာ္မင္းေနာက္ကို ငါလိုက္သြားခဲ့တာ။ ကိုယ္တုိင္ ဒုကၡေတြၾကံဳရမွ နင့္ကို ျပန္ျပီး ေတာင္ပန္ခ်င္ေနမိတယ္။ ေဇာ္မင္းက နင္ေျပာတာထက္ေတာင္ ပိုျပီး ယုတ္မာတယ္။ အို႕႕႕႕ေဇာ္မင္းတင္မဟုတ္ပါဘူး။
မြတ္ဆလင္ ကုလားတိုင္း ဒီလိုခ်ည္းပဲ ။ အစက ငါ့တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ခ်စ္တာပါတဲ့ ။ မဂၤလာေဆာင္ျပီးမွ ငါသိရတယ္။ ငါက သူ႕ရဲ႕ နံပါတ္( သံုးေနရာမွာဆိုတာကိုေပါ့ ။ ငါ့လိုပဲ နံပါတ္ ( ၂ ) က ျမန္မာတိုင္းရင္းသူေလးေတြပဲ။ သူတို႕က ငါ့ထက္ေတာင္ အသက္ငယ္ေသးတယ္။
သူနဲ႕ရျပိး တစ္ပတ္အၾကာမွာပဲ နင္ေျပာသလို ငါ့ကို အိမ္ေစသေဘာေလာက္ပဲ သတ္မွတ္တာ။ နံနက္ေစာေစာထ ထမင္းခ်က္ျပီး ၾကမ္းတိုက္ရတယ္။ ၾကမ္းတိုက္တာ မေျပာင္ရင္ သူတို႕ ကုလားမအၾကိးဆံဳးက တံမ်က္စည္းနဲ႕ ရိုက္ေသးတယ္။ ထမင္းစားေတာ့လည္း
အတူတူ မစားရဘူး။ ပိုျပိးဆိုးတာက ဘာသာေရး ။ တစ္လျပည့္ရင္ တို႕ ဘာသာထဲ၀င္မယ္လို႕ ေျပာေပမယ့္ တစ္ပတ္မျပည့္ခင္ငါ့ကို သူတို႕ ဘာသာထဲ အတင္းဇြတ္သြင္းတာ။ အ၀တ္ေလွ်ာ္ရင္း ခဏနားေနတာေတာင္မွ ဘုရားရွိခိုးေနတာလားဆိုျပီး တံမ်က္စည္းနဲ႕ရိုက္
ျပန္တယ္ေလ။ကုလားေတြ ယုတ္မာတဲံ အေၾကာင္းကို ေျပာရရင္ ကုန္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ခုဆို ငါက ကုလား ေဇာ္မင္းဆီမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သူတို႕နဲ႕ အတူတူမေနနိုင္လို႕ ထြက္ေျပးလာတာ။ ဒါေတာင္ ငါ့ကို ေတြ႕ရင္ သတ္မယ္ဆိုတဲ့ က်ိန္းသံေတြလည္း ၾကားေနရတယ္။
ငါဇာတိေျမျဖစ္တဲ့ ေမာ္လျမိဳင္ကိုေတာင္ ငါျပန္မလာရဲေတာ့ဘူး။ ဒါပါပဲဟယ္ ။ ငါ့အေမနဲ႕ ငါ့အေဖကို ဂရုစိုက္ေပးပါ။ နင္လည္း က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ေနာ္ ။
တာ့တာ
မိျဖဴ
ေနာက္ဆံုးစာလံုးကို ေလးတြဲစြာ ဖတ္လိုက္ျပီး စာရြက္ကို စားပြဲေပၚတင္၍ သက္ျပင္းကို ခပ္ရွည္ရွည္ခ်လိုက္၏။ မိျဖဴကေတာ့ ဘ၀ႏွင့္ ရင္းျပီး သခၤန္းစာရသြားသည္။ သူမ၏ မိဘ ႏွုစ္ပါးကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ ခုိုင္းလုိက္ေသးသည္။ သူမ၏ မိဘမ်ားသည္ သူမစိတ္ျဖင့္
ေရွ႕ဆင့္ ေနာက္ဆင့္ ကြယ္လြန္သြားသည္ကို သူမ မသိေလေရာ့သလား။ ေအာ္႕႕႕႕ႏွစ္ေတြၾကာသြားေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ပါးျပင္ထက္က လက္၀ါးဒဏ္ရာလည္း တဆစ္ဆစ္ နာက်င္တတ္ခဲ့ျပိ။ အျမင္မွန္ရလာခဲ့ေသာ သူမကို သံလြင္တံတားႏွင့္ သံလြင္ျမစ္ၾကီးက နားလည္ေပးနိုင္မည္
နုိင္မည္ဟု ယံုၾကည္မိပါေတာ့သည္။ ။
1.7.2013 PM: 12:00:00
မိန္ေႏြ
0 comments:
Post a Comment