(( မေထြးမပါ တို႕ခ်ည္းသာ ))

( ၁ )
    သူမနာမည္က ေထြးငယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးက သူ႕ကို မေထြးဟုသာ ေခၚသည္။ မေထြးက ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။ နုသည္ ။ ယဥ္သည္ ။ ပြင့္လင္းသေလာက္ မဟုတ္မခံ စိတ္ဓာတ္လည္းရွိသည္။ သို႕ေသာ္ ႕႕ စြာေတးလန္ကားမဟုတ္။
ဘုဆတ္ဆတ္မဟုတ္။ သူမက စကားေျပာရာတြင္ လက္ဟန္ေျခဟန္ႏွင့္ ျပံဳးျပံဳးျပီး ေျပာတတ္သည္။ ပံုျပင္ေျပာရာတြင္ စကားလံုးၾကြယ္၀သည္သာမက သူမႏွင့္ မရင္းႏွီးသည့္ သူမ်ားပါ
နားေထာင္ခ်င္လာေအာင္ စြဲေဆာင္မႈ ေကာင္းလြန္းလွသည္။ သူမ၏ အသံက ခ်ိဳ၏။
လြင္၏ ။ ျပတ္သား၏ ။ သူမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းမ်ား လံုး၀မတူညီသည့္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုရွိသည္။ ယင္းကား ႕႕႕႕ သူမက ကၽြန္ေတာ္တို႕ကဲ့သို႕ ဗုဒၵြဘာသာမဟုတ္ပဲ ၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ျဖစ္ေနျခင္းပင္။ ကိစၥမရွိ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်ငး္တစ္ဖြဲ႕လံုး
ဘာသာေရးႏွင့္ပက္သက္၍ ဘယ္တုန္းကမွ အျငင္းအခံု မျဖစ္ဖူးခဲ့ ။ ခုလည္း ျဖစ္မည္မဟုတ္။ ေနာင္လည္း ျဖစ္နုိင္မည္ မဟုတ္ေခ် ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕တြင္ သူငယ္ခ်ငး္ ငါးေယာက္ရွိသည္ ။ သည္ေနရာႏွင့္ ပက္သက္၍ သူငယ္ခ်င္းငါးေယာက္စလံုး ခံယူခ်က္ျခင္း တူညီၾကသည္။
ယင္း ခံယူခ်က္ကား႕႕႕႕ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ဗုဒၵြဘာသာႏွင့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္တို႕သည္ ျမန္မာလူမ်ိဳး ၊ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ အျခားေသာ ဘာသာ၀င္တို႕ကဲ့သို႕ ဟိုမွ သည္မွ ခိုး၀င္လာၾကသည္မဟုတ္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသား
မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ဗုဒၵြဘာသာ၀င္ ၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္တို႕ စည္းလံုးညီညႊတ္၍ အခ်င္းခ်င္း ေသြးမကြဲရန္ အတြက္ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု တည္ေထာင္မည္ဟူေသာ ခံယူခ်က္ပင္တညး္။ ထိုခံယူခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ထက္ အသက္ၾကိးသည့္ သူမ်ားကို ေျပာျပရာ ႏွစ္ေထာင္း
အားရပင္ အားရ၀မ္းသာ လက္ခံၾကသည္။
( တို႕ ျပည္ေထာင္စုၾကီးမွာ တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း စိတ္၀မ္းမကြဲသင့္ဘူး ၊ ေအး႕႕႕အဲသလိုပဲ တိုင္းရင္းသားေတြ ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာကိုလည္း မေ၀ဖန္ မတုိက္ခိုက္ပဲနဲ႕ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနသြားၾကရမယ္ ) ဟု ၾသ၀ါဒမ်ားပင္ ေပးလိုက္ေခ်ေသး၏။ အဲသည္
ေန႕က ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဂစ္တာတစ္လက္ႏွင့္ မုန္႕မ်ား၀ယ္ယူခဲ့ၾကျပီး ငါန္းဇြန္ျမိဳ႕ေလး၏ ေျမာက္ဘက္ ၊ ဧရာ၀တီျမစ္ သဲေသာင္ေပၚတြင္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေစာ့ကစားခဲ့သည္။ မွတ္မိပါေသးသည္။ မေထြးက ခရစ္ယာန္ျဖစ္သည့္အတိုင္း ဂစ္တာအတီး
ေကာင္းသည္။ သူမက ဂစ္တာတီးလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ကို သီခ်င္းဆို ခိုင္းသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္က မဆိုလွ်င္ သူမက စိတ္ေကာက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ဂ်စ္ကန္ကန္လုပ္လွ်င္ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းကို ေခါက္တတ္သည္။ ယခုမူးကား႕႕႕႕ မွန္ပါသည္ ။ ယခုမကား ယင္းသို႕မဟုတ္။
မဟုတ္ေတာ့ ဟုဆိုလွ်င္ ပို၍ မွန္ေခ်မည္။

( ၂ )
     ျပႆနာက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို အသစ္ေရာက္ရွိလာေသာ ေနျခည္ဆိုသည့္ ေကာင္မေလးက စလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ အသစ္ေရာက္ရွိလာေသာ ေက်ာင္းသား ၊ ေက်ာင္းသူ တို႕ကို အားမငယ္ဖို႕ရန္ အားေပးရင္း ေနျခည္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕
တစ္ဖြဲ႕လံုး အသိအကၽြမ္းျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ထို႕ေနာက္ ရင္းႏွီးခဲ့ၾကသည္။ ျပီးေနာက္ ႕႕႕ ဘယ္သြားသြား တစ္ဖြဲ႕တည္း ျဖစ္သြားၾကသည္။ သို႕ေသာ္႕႕႕႕ ေနျခည္သည္ ျမိဳ႕နယ္မႈး၏ သမီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ေလာ မသိ ။ စိတ္ဆက္သည္။ အသာစီး မွ ေနသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚ
အျမဲလိုလို ဗိုလ္က်သည္။ ၾကာေတာ့ သည္ဒဏ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း သည္းမခံနုိုင္ေတာ့ ။ သို႕ေသာ္လည္း သူမ သိသာျမင္သာေအာင္ ထုတ္ေဖာ္မေျပာခဲ့ေပ ။
    ထိုေန႕က မုိးသဲၾကီးမဲၾကိး ရြာသည္။ ေလကလည္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တုိက္ေနေသာေၾကာင့္ ကၽြနု္ပ္တို႕ စာသင္ေဆာင္ ျပဴတင္းေပါက္ေတြကို အကုန္ပိတ္ထားသည္။ ဆရာမကလည္း ေရာက္မလာေသး၍ စာမသင္ရေသး။ ထို႕ေၾကာင့္ ကိုယ့္အုပ္စုနဲ႕ကိုယ္ ေဖာင္ဖြဲ႕ကာ
စကားေျပာေနၾကသည္။ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသား မ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မူလတန္းကေလးေတြေလာက္ ဆူညံမႈ မရွိလွ ။
( နင္တို႕ကို တစ္ခု ေမးမယ္ ၊ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ရြ႕ံအနည္းငယ္စီ ေပးထားမယ္ ၊ အဲဒီရြံ႕နဲ႕ လူရုပ္ကေလးလုပ္ခိုင္းမယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ သူတို႕လုပ္တဲ့ အရုပ္ကေလးေတြက မတူဘူး ၊ အဲဒါ ဘာ လို႕ မတူတာလဲ )
    ေနျခည္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ေမးလုိက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
( ဟဲ့ ႕႕႕႕ ဘယ္တူပါ့မလဲ ။ တစ္ေယာက္တည္းလုပ္တာေတာင္ တစ္ရုပ္နဲ႕တစ္ရုပ္မတူဘူး ။ ခုဟာက ႏွစ္ေယာက္ေလ )
    မေထြးက သြက္သြက္လက္လက္ ေျဖသည္။ ထိုအေျဖကို ၾကားရေတာ့ ေနျခည္က ျပံဳးသည္။
( ဟုတ္ျပီ ။ အဲဒီအေျဖကို အဲသည္အတိုင္းထားလိုက္ဦး ။ ဆက္ျပီးေမးမယ္ ။ လူတစ္ေယာက္ ခ်မ္းသာတယ္ ။ ဆင္းရဲတယ္ဆိုတာ သူ႕မိဘေတြက အေမြေပးတာနဲ႕ဆိုင္သလား ။ သူကိုယ္တိုင္ ၾကိဳးစားမႈနဲ႕ ဆိုင္သလား )
( မိဘေတြရဲ႕ အေမြေပးမႈနဲ႕လည္း ဆိုင္တယ္ ၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ၾကိဳးစားတာနဲ႕လည္း ဆိုင္တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ႕႕႕ မိဘေတြေပးတဲ့ အေမြကို ရင္းႏွီးျပီး အလုပ္တစ္ခုခုမလုပ္ပဲနဲ႕ ထိုင္ျဖဳန္းေနမယ္ဆိုရင္ အဲဒီလူဟာ ခ်မ္းသာဖို႕ မလြယ္ကူဘူး ။ ကုိယ့္သာဘာၾကိဳးစားတာက
ပိုျပီးေတာ့ အဓိက က်တယ္ )
    သူမတို႕ႏွစ္ေယာက္ အေမးအေျဖလုပ္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူ သဇင္စိုး၊ မင္းထက္ ၊ ဇင္မင္းဦး တို႕မွာ နားေထာင္ပရိတ္သတ္အျဖစ္သာရွိေနသည္။ ဒီေန႕ ေနျခည္မေဖာက္ေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဖြဲ႕လံုး၀မ္းသာရသည္။
( အဲဒါလည္း မွန္ပါျပီ ။ ထပ္ျပီးေမးဦးမယ္ ။ နင့္ကို ဘယ္သူက ေမြးလဲ )
( အမ္႕႕႕႕ အေမကေပါ့ ။ နင္ကလည္း ဘာေတြေမးမွန္းမသိဘူး )
( ေနဦးေလ မျပီးေသးဘူး ။ ခုလို နင္လွေအာင္ ဘယ္သူ ျပင္ေပးလိုက္တာလဲ )
( ကိုယ့္ဘာသာျပင္လာတာ )
    အျမဲတမ္းစိတ္ရွည္တတ္သည့္ မေထြးပင္ သည္တစ္ခါ စိတ္ညစ္သြားသည္ထင္သည္။ ေနျခည္ေျပာလိုက္မွ ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိထားမိသည္။ မေထြးလွပါသည္။ ႏႈတ္ခမ္းနီပါးပါးေလးဆိုးထားေသာ သူမသည္ ရိုးရိုးယဥ္ယဥ္နဲ႕လွသည္။ ဖဲၾကိဳးေလးေတြကို ခ်စ္တတ္ေသာ
သူမ၏ ေခါင္းေပၚတြင္ အစိမ္းနုေရာင္ ဖဲၾကိဳးေလး တစ္ဖက္တစ္ခုဆီ ခ်ည္ေႏွာင္ထားသည္က သူမ၏ အလွကို ပို၍ ေပၚလြင္ေစပါသည္။ ျပီးေတာ့ ခ်စ္စရာလည္း ေကာင္းပါသည္။
    ( ငါ႕႕အဓိကေမးခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းက အခုမွ ေမးမွာဟ ။ ေမးမယ္ေနာ္ ။ အခ်ိဳ႕ကို လူခ်မ္းသာ ။ အခ်ိဳ႕ကို လူဆင္းရဲ ။ အခ်ိဳ႕ကို ပညာရွိ ။ အခ်ိဳ႕ကို ပညာမဲ့။ အခ်ိဳ႕ကို လူေကာင္း။ အခ်ိဳ႕ကို လူယုတ္မာ ။ အခ်ိဳ႕ကိုလူေခ်ာ လူလွ။ အခ်ိဳ႕ကို အရုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္။
အခ်ိဳ႕ကို အသက္ရွည္။ အခ်ိဳ႕ကို အသက္တို။ အခ်ိဳ႕ကို မ်က္စိေကာင္း။ အခ်ိဳ႕ကို မ်က္မျမင္။ အခ်ိဳ႕ကို အင္အားျပည့္။ အခ်ိဳ႕ကို အင္းအားနဲ ။ အခ်ိဳ႕ကို က်န္းက်န္းမာမာ။ အခ်ိဳ႕ကို ေရာဂါသည္။ ႕႕႕အဲဒီလို လူခ်င္းမတူေအာင္ ေယဟိုး၀ါ  လို႕ေခၚတဲ့ ထာ၀ရ ဘုရားသခင္က
ဘာလို႕ ဖန္ဆင္းထားတာလည္း )
    သူမ၏ ေမးခြန္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု မေထြးအတြက္ စိတ္ပူသြားသည္။ ေနျခည္အေနျဖင့္ သိခ်င္၍ ေမးသည့္တိုင္ ဤကဲ့သို႕ မေမးသင့္။ ကၽြန္ေတာ္ မေထြးကို ၾကည့္လိုက္သည္။ မေထြးကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က
အားနာဟန္ျဖင့္ ျပံဳးျပသည္။ မေထြးကလည္း ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း ျပံဳးျပသည္။
( ေနျခည္ ႕႕႕ နင္ အဲလို ေမးခြန္း မေမးရင္ေကာင္းမယ္ )
    မင္းထက္က မခံခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ေနျခည္ကို တားျမစ္လုိက္သည္။ မေထြးက ႕႕႕
( ရပါတယ္ ။ ထားလိုက္ပါ ။ အဲဒီေမးခြန္းကို ငါမေျဖတတ္ဘူး )
( ေအးပါဟယ္ ။ ငါလည္း သိခ်င္လို႕ပါ ။ ေနာက္ထပ္ ေမးဦးမယ္ )
( ေနျခည္႕႕႕႕ )
    ကၽြန္ေတာ္က မေနနိုင္ေတာ့ေသာေၾကာင့္ ဟန္႕တားမည္ျပဳလိုက္သည္။ မေထြးက ရပါတယ္႕႕႕႕ ဟုဆိုကာ ေက်ာင္းအျပင္ရွိ ရြာေနေသာ မိုးကို ခပ္ေထြေထြ ၾကည့္ေနလုိက္သည္။
( ေယဟုိး၀ါ လုိ႕ေခၚတဲ့ ထာ၀ရဘုရားသခင္က အတိတ္၊ အနာဂါတ္ ၊ ပစၥဳပၸန္လို႕ေခၚတဲ့ ကာလသံုးပါးကို သိလွ်က္နဲ႕ ယုတ္မာညစ္ညမ္းတဲ့ သူတို႕ကို အျပစ္ေပးဖို႕ ငရဲဘံုကို ဖန္ဆင္းခဲ့တယ္လို႕ ဆုိတယ္။ ဒါဆိုရင္ ထာ၀ရဘုရားသခင္က သူ႕ရဲ႕ဖန္ဆင္းမႈဆိုင္ရာ အနာဂါတ္
ကာလရဲ႕ သေဘာတရားကို ၾကိဳတင္သိလွ်က္နဲ႕ ဘာျဖစ္လို႕ ယုတ္မာညစ္ညမ္း ဆိုးသြမ္းတဲ့ သူတို႕ကို ဖန္ဆင္းရတာလဲ )
    ( ေနျခည္႕႕႕႕ နင္ေတာ္ေတာ့ဟာ ။ အဲဒီလို ေမးဖို႕ ခြင့္မျပဳနိုင္ဘူး )
သဇင္စိုးက ခပ္တင္းတင္းေျပာလုိက္ေတာ့ ေနျခည္က ေဒါသထြက္ဟန္တူသည္။ ရွစ္ေခါက္ခ်ိဳးေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ သဇင္စိုးကို ျပန္ေျပာသည္။
( သူ႕ကို ေမးဖို႕ နင့္ဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းေနရဦးမွာလား )
( မေထြး ။ ငါေျပာမယ္ ။ လူတစ္ေယာက္ကို အျခားတစ္ေယာက္ေယာက္က ဖန္ဆင္းတယ္ဆိုတာ လံုး၀ မဟုတ္ဘူး ။ ေစာေစာက နင္၀န္ခံခဲ့တာပဲ ။ နင့္ကိုေမြးတဲ့သူက နင့္အေမေလ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လွေအာင္လည္း ကိုိယ့္ဘာသာျပင္ရတာ။ ဘယ္သူကမွ ဖန္ဆင္းမေပးဘူး။
ျပီးေတာ့ ကိုယ္ခ်မ္းသာဖို႕ ကိုယ့္ဘာသာၾကိဳးစားရတယ္ဆိုတာလည္း နင္ကိုယ္တို္င္ေျပာခဲ့တာပဲ ။ ခုနက နင္၀န္ခံခဲ့တဲ့ အရွိတရားနဲ႕ အမွန္တရားက ဗုဒၵြဘုရားေဟာခဲ့တဲ့ တရားေတြပဲ ။ နင့္ရဲ႕ မသိစိတ္က ဗုဒၵြရဲ႕တရားကို လက္ခံက်င့္သံုးေနျပီး ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ၀န္မခံရဲ
ဘူး မို႕လား )
( ေနျခည္ ။ နင္ေတာ္ေတာ့လို႕ ေျပာေနတယ္ေနာ္။ ငါတို႕သူငယ္ခ်င္းေတြ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေနလာတာ ။ ဘယ္တုန္းကမွ တဖက္လူကို ေစာ္ကားသလိုစကားမေျပာဖူးဘူး ။ နင္က ခုမွ ေရာက္လာတဲ့သူ ။ နင္ေျပာခ်င္ရင္ တစ္ျခားလူကို သြားေျပာ။ ငါတို႕သူငယ္ခ်င္းေတြ
စည္းလံုးတာကို လာမဖ်က္နဲ႕ ။ ငါမၾကိဳက္ဘူး )
    ကၽြန္ေတာ္က ေဒါသတၾကီး ေအာ္ေျပာေတာ့ အခန္းတြင္းရွိ အတန္းေဖာ္တို႕က ေနျခည္ကုိ ၀ိုင္း၍ ၾကည့္ၾကသည္။
( မိန္ေႏြ ႕႕႕႕ နင္႕႕႕႕နင္ဟာ ။ ငါ့ကို ေျပာရက္တယ္ )
    အတန္းေဖာ္မ်ားၾကားတြင္ ေနျခည္ ရွက္သြားသည္လားမသိ။ မ်က္ႏွာကို လက္ျဖင့္ အုပ္ျပီး ရြာေနသည့္ မိုးေရၾကားတြင္ ျဖတ္ေျပးကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ သို႕ေသာ္ မတတ္နုိင္။ သူမက ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွင့္ စိတ္သေဘာထားခ်င္းမတူ။ ခံယူခ်က္ျခင္း မတူသူကို
ေစာေစာစီးစီး လမ္းခြဲပစ္တာပဲ ေကာင္းသည္။ ယင္းသို႕မွ မဟုတ္လွ်င္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အဖုအထစ္ေတြ ျဖစ္လာျပီး ေပါက္ကြဲသြားနိုင္သည္။ မေထြးက ၾကည္ရႊန္းေသာ မ်က္၀န္းျဖင့္ ကၽြႏ္ေတာ့္ကိုၾကည့္သည္။ အဓိပၸါယ္က ေက်းဇူးတင္သည္ဆိုသည့္ အၾကည့္မ်ိဳးျဖစ္သည္။

( ၃ )
    ေနာက္ရက္တြင္ မေထြး ေက်ာင္းမလာပါ။ တစ္ရက္လည္း မဟုတ္။ ႏွစ္ရက္လည္း မဟုတ္ေပ။ ထုိ႕ေနာက္ စာေမးပြဲေျဖခါနီးထိ မေထြးကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ မေတြ႕ရေတာ့။ စာေမးပြဲ ေျဖသည့္ အခ်ိန္မွာသာ မေထြးကို ေတြ႕ရသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္ပင္မရ။
သူ၏ အစ္ကိုက အၾကိဳအပို႕လုပ္ေသာေၾကာင့္ အနီးနားပင္ သြားကာ ေျဖနိုင္လား။ ဘာလားဟုပင္ ေမးခြင့္မရ။ အဂၤလိပ္ဘာသာေျဖသည့္ေန႕က တစ္ရက္ပင္ ကၽြန္ေတာ္နွင့္သူမ မ်က္၀န္းျခင္းစံုမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္က သူမကို ျပံဳးျပသည္ သူမက မျပံဳး။ ကၽြန္ေတာ္စာေမးပြဲ
ေျဖရင္း သူမကို ခိုးၾကည့္သည္။ တစ္ခါတစ္ခါ သူမ ငုိထားပံုရသည္။ တစ္ဖက္သို႕လွည့္ကာ မ်က္ရည္သုတ္သည္ကိုလည္း ျမင္လုိက္ရသည္။ ဘာေၾကာင့္ ငိုသည္ မသိ။ ကၽြန္ေတာ္ သူမအနားသို႕ သြားကာ မငိုပါနဲ႕မေထြးရယ္ဟု ပင္ ႏွစ္သိမ့္ခ်င္မိသည္။ သုိ႕ေသာ္ ကၽြႏ္ေတာ္တို႕
သူငယ္ခ်င္း ေလးေယာက္ႏွင့္ မေထြးသည္ နီးလွ်က္ႏွင့္ ေ၀းသြားသည္ဟု ခံစားမိသည္။ ထိုသည္မွာ ေနျခည္ဆိုေသာ ေကာင္မေလးေၾကာင့္ ဟု ဆိုက မွားအံ့မထင္။

( ၄ )
ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ အကုန္လံုးစာေမးပြဲေအာင္သည္။ အီးေမဂ်ာ ဘာသာတြဲကို ယူ၍ ေက်ာင္းတတ္ရန္ အားလံုးသေဘာတူ ၾကသည္။ မေထြး႕႕႕႕႕ ေအာ္႕႕႕မေထြးလည္း ေအာင္သည္။ မေထြးက ကၽြန္ေတာ္တို႕ထက္ အမွတ္ပင္ ေကာင္းေသးသည္။ သူမ႕႕ယခုဘယ္မွာ
ရွိေနမည္မသိ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ငါန္းဇြန္ျမိဳ႕ေလးမွ မေထြးတို႕ တစ္မိသားစုလံုး ေျပာင္းသြားသည္မွာ ခုဆို သံုးလခန္႕ပင္ ရွိေခ်ျပီ။ ဟုတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ မေထြးကို လြမ္းသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ အကုန္လံုး မေထြးကို လြမ္းသည္။ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကလည္း မေထြးကို
လြမ္းေနမည္ထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က မေထြးႏွင့္ မေထြးတီးခတ္ေသာ ဂစ္တာသံေလးကို ပို၍ ပင္ လြမ္းမိပါေသးသည္။

( ၅ )

     ( မင္း ဦးေဆာင္ျပီးေတာ့ တိုင္းရင္းသားေတြ ၊ ဗုဒၵြဘာသာနဲ႕ ခရစ္ယာန္ေတြ စည္လံုးညီညြတ္ျပီး ျပည္ေထာင္စုၾကီး မျပိဳကြဲဖို႕ အခ်င္းခ်င္း ရိုင္းပင္းကူညီခ်စ္ခင္ဖို႕ အဖြဲ႕အစည္းလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ဟုတ္သလား )
ေမာ္ကြန္းထိန္းက ေခၚသည္ဆို၍ ကၽြႏ္ေတာ္ လန္႕သြားသည္။ ေရာက္ေရာက္ ျခင္း ေျပာလုိက္သည့္ စကားေၾကာင့္ ကၽြႏ္ေတာ္ ပို၍ လန္႕သြားသည္။ ေမာ္ကြန္းထိန္းၾကီး ဘယ္ကေန ဘယ္လို သိသြားျပီလည္း မသိ။
( ဟုတ္ပါတယ္ )
( ေအး ။ ေကာင္းတယ္ကြ ။ မင္းက ခုမွ ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသားသစ္ ။ ေက်ာင္းသားသစ္က ခုလိုလုပ္တာ ငါပိုျပီးေတာ့ အားရတယ္ ။ မင္းတို႕အဖြဲ႕ ေအာင္ျမင္မွာပါ ။ ကဲ႕႕႕ေရာ့   ႕႕႕႕ မင္းတို႕ အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ အမည္မသိ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္က ရန္ပံုေငြ ငါးသိန္း
လွဴသြားတယ္ )
    ကၽြႏ္ေတာ္ ေမာ္ကြန္းထိန္းၾကီး ေပးလိုက္ေသာ ေငြငါးသိန္းကို ယူလာျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို အကုန္လုံုး ေျပာျပလုိက္သည္။ ခုဆို ကၽြႏ္ေတာ္တို႕မွာ တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးစံု သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနျပီ ။ ေ၀ခြဲမရသည္က သည္ေငြကို မည္သူက လွဴသည္မသိ။
မေထြးမ်ားေလာ ။ ျဖစ္နုိင္အံ့မထင္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ သည္ေက်ာင္းကို စျပီးေရာက္ကတည္းက မေထြးရွိ ၊ မရွိ စံုစမ္းလာသည္မွာ ႏွစ္လ ခန္႕ပင္ရွိေခ်ျပီ ။ သူမ၏ အရိပ္အေယာင္ပင္ ခုခ်ိန္ထိ မေတြ႕ေသး။ ဒါဆို ဘယ္သူလည္း။ ကၽြန္ေတာ့္ ဦးေႏွာက္ေတြ
ရႈပ္လာသည္။ ဆက္ျပီး မေတြးနိုင္ေတာ့ ။ ထားေတာ့ ။ သူမ အေၾကာင္းကို အေဆာင္ေရာက္မွ ဇိမ္ေျပနေျပ စဥ္းစားဦးမည္။ သူမ၏ ဂစ္တာသံကို ညက်မွပဲ ျပန္ျပီး လြမ္းဦးမည္။ အခုက တိုင္းရင္းသား ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားအတြက္ အဖြဲ႕အစည္း ဖြဲ႕ရမည္။
    ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ( ၁၅ )ေယာက္ျဖင့္ အဖြဲ႕အစည္းကို မွတ္တမ္းျပဳလိုက္သည္။
( ေဟ့ေကာင္မိန္ေႏြ ။ ဒီအဖြဲ႕အစည္းကို ငါတို႕ ဘယ္လို နာမည္ေပးမလဲ )
( အင္း႕႕႕႕႕  ဒီအဖြဲ႕က ရိုးရိုးတန္းတန္း အဖြဲ႕မဟုတ္ဘူး ။ ခဏေလး ပ်က္ပ်ယ္သြားမယ့္ အဖြဲ႕မဟုတ္ဘူး ။ ကမၻာတည္သေရြ႕ ။ တို႕တိုင္းရင္းသားေတြ အသက္ရွင္ေနသေရြ႕ တည္တံ့သြားမယ့္ အဖြဲ႕အစည္း။ အဲဒီေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ႕ နာမည္မေပးခ်င္ဘူး။ အဓိပၸါယ္
ေလးေလးနက္နက္ နဲ႕ ေပးနုိုင္မယ့္သူက တစ္ေယာက္တည္းရွိတယ္ ။ သူ႕ကို ငါေစာင့္လုိက္ဦးမယ္ )
( ဒါဆို ဒီနံပါတ္မွာ လြတ္ေနတဲ့ ကြက္လပ္က ဘယ္သူ႕အတြက္လဲ )
    ကရင္တိုင္းရင္းသား ဖိုးခြားေလးက ေမးေတာ့
( အဲဒီကြက္လပ္ေလးနဲ႕ ၊ ဒီအဖြဲ႕ကို နာမည္ေပးမယ့္သူက တစ္ေယာက္တည္းကြ ။ ငါ႕႕႕သူ႕ကို ေတြ႕ကို ေတြ႕ရမယ္လို႕ ယံုၾကည္ေနတယ္။ အဲဒီကြက္လပ္ပိုင္ရွင္က ဒီအဖြဲ႕အစည္းကို တည္ေထာင္ဖို႕ အရင္ဦးဆံုး ေတြးလာမိသူ ။ အဲဒါသူ႕အတြက္ပဲ )
    မင္းထက္၊ ဇင္မင္းဦး ၊ ဇင္မာစိုး တို႕ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို သိမည္ထင္သည္။ က်န္သ့္ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ကေတာ့ ကၽြႏ္ေတာ့္ကို အေၾကာင္သားေငးၾကည့္ေနၾကသည္။
    ဟုတ္သည္။ သည္ကြက္လပ္သည္ ကၽြန္ေတာ္ သူမအဖို႕ ခ်န္ထားသည္႕ကြက္လပ္ျဖစ္သည္။ သူမကား႕႕႕႕႕မည္သူနည္း။ ကၽြႏ္ေတာ္ခ်န္ထားသည့္ ကြက္လပ္ကား မည္သူအတြက္ ျဖစ္နိုင္မည္နည္း။ သိသည့္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ယင္းကြက္လပ္ကို ျဖည့္စြက္ေပးၾကပါ
ဟုသာ႕႕႕႕႕႕႕႕႕။      ။။


   မွတ္ခ်က္။         ။      တိုက္ဆိုင္မႈ ရွိလွ်င္ ခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္။ ဤကဲ့သို႕ အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳး အျပင္မွာ ရွိ။ မရွိ တကယ္မသိပါေခ်။ ဤသည္မွာကၽြန္ေတာ္၏ သူငယ္ခ်င္းကို လြမ္းေသာ စိတ္ကူးယဥ္မႈသာလွ်င္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ႕႕႕႕႕႕႕႕။။      ။။။


ေလးစားစြာျဖင့္
မိန္ေႏြ
2.8.2013  : PM : 03:45:00